Het geeft ons twee zalen vol met schilderijen, litho's en sculpturen die ons in de eerste zaal laten zien zien hoe Dubuffet juist weer keek: steeds minder de blik naar buiten naar de verte en steeds meer naar beneden. Figuren worden plat afgebeeld, in een dikke verflaag zoals je ook een tekening in het zand zou maken. Horizonnen gaan hoger of verdwijnen helemaal. Een nieuw perspectief om de wereld vanuit te bekijken.
|
In de tweede zaal later werk dat meer richting de sculpturen in de rijksmuseumtuinen gaat. Werk dat eerst moeilijk werd ontvangen maar dat oud-directeur Edy de Wilde (destijds bij verwerving van de stukken) juist fascineerde. Rauwe kunst, met de intentie om de kijker te verwarren en buiten het aangeleerde te laten denken. Precies zoals kinderen dat doen, kijken vanuit wat je ziet in plaats van wat je weet. Laat de denkpatronen los en spring in het diepe, the deep end.
De kleine tentoonstelling levert een 'wirwar van zwarte lijnen en kleuraccenten, een verwarrende illusie van holtes en uitstulpingen' op. Best veel. Maar ook enorm aansprekend. Want willen we niet allemaal terug naar de bron en ons ontdoen van decorum?
|
Jean Dubuffet - The Deep End, 1 juli 2017 t/m 7 januari 2018, in het Stedelijk Museum Amsterdam. Dagelijks van 10 tot 18 uur, vrijdags tot 22 uur.
Gelijktijdig met deze tentoonstellingen toont het Outsider Art Museum in de Hermitage aan de Amstel De Lijst van Dubuffet I Meesterwerken uit de Prinzhorn Collectie, een collectie welke Dubuffet zag als een voorloper van zijn eigen collectie l'Art Brut. T/m 24 september 2017. Meer info zie hier.
En een eervolle vermelding voor degene die raadt van welke werken onderstaande afbeeldingen detailfoto's zijn: