Beschrijving van een pitstop. #JeanDubuffet
Trouwe lezers en volgers weten het. Koffie en kunst, de twee vaste ingrediënten van mijn dag. Zonder koffie of zonder kunst en helemaal zonder beide, gaat het niet.
Wat jullie inmiddels óók van me weten, is dat ik op weg naar de werkdag graag langs de Amstel de stad binnen fiets. Van buiten naar binnen, de geschiedenis in. En heel soms, is het niet buitenom maar fiets ik binnendoor, kriskras door de stad en door de spits. Dat is dan zoals ik het noem, mijn 'urban jungle workout'. Veel verkeer, gejakker, survival of the fittest. Als je je als fietser in de Amsterdamse spits staande kunt houden dan weet je van wanten.
Soms moet ik in het Rijksmuseum zijn, soms passeer ik het museum en heel geregeld fiets ik er onder door. En zeker aan het begin van de dag is dat een mooi moment om van de fiets te stappen. Om uit te hijgen bijvoorbeeld van de workout, om de benodigde kop koffie te nemen of gewoon om een moment te nemen om om je heen te kijken en te zien hoe de tuinen er bij staan, welk ritme het water van de fontein danst en welke beelden het museum nu weer in haar groene buitenzaal heeft staan.
Sinds gisteren zijn dat beelden van Jean Dubuffet (1901-1985). Het plaatsen van die sculpturen had wat voeten in aarde maar na wat werk heeft de 'parade van tragikomische figuren, een toren met verhalen en een stralend witte boom,' de tuin dan ook echt ingenomen. Twaalf werken, afkomstig uit Parijs, Lissabon, New York en Londen.
Jean Dubuffet in de Rijksmuseumtuinen is na Henry Moore (2013), Alexander Calder (2014), Joan Miró (2015) en Giuseppe Penone (2016) de vijfde in een reeks van vijf openluchttentoonstellingen in de tuinen. Ik heb ze allemaal voorbij zien komen - of beter: zij mij - en allemaal hebben ze me verwonderd en stil doen laten staan. Niet alleen de werken zelf maar vooral ook door hun aanwezigheid daar in de context van de tuinen van het Rijks en het museum zelf.
Kunst wordt vaak binnen de muren van het museumgebouw getoond. Maar als de mogelijkheid zich voordoet om ook buiten die muren te gaan dan is - zoals ook eerder hier geschreven - de grond de vloer en de lucht haar oneindige begrenzing. Dan gebeurt er iets extra's. De omgeving, de mens, de natuur en het kunstwerk gaan op elkaar inwerken en je zintuigen worden (nog) meer aangesproken.
En met die sculpturen in de rijksmuseumtuinen, die open en vrij toegankelijk zijn, is dat als een gift aan het publiek waarbij het museum zegt: Dit is voor jullie, maak het je gemakkelijk, zet jezelf - net als de De Keuvelaar (Le Deviseur) neer en kijk, praat, zit, 'doe je ding'.
Goed. Dubuffet's beelden dus. Bekijk deze wonderlijke sculpturen van de voormalig wijnboer die altijd zocht naar een expressie en uitbeelding die zo dicht mogelijk bleef bij de onaangepastheid en onbedorvenheid die kinderen, psychiatrisch patiënten en autodidacten in hun werk leggen. Zogeheten art brut, outsider art, ofwel 'rauwe kunst'. Een kwalificatie bedacht door Dubuffet zelf toen hij in 1948 in Parijs de Compagnie de l'Art Brut oprichtte om daar werk te tonen dat wars was van regels, dat spontaan was en ver stond van de professionele artistieke milieus. Ver van het 'aangeleerde'.
Het soort werk waar ook de CoBrA kunstenaars zich door lieten inspireren. Dat buurman het Stedelijk Museum Amsterdam naast haar 'CoBrA collectie' ook veel werk van Jean Dubuffet heeft, is dus niet heel vreemd. Hun gemeenschappelijke deler ligt immers in het hebben van dezelfde inspiratiebron. En daarom toont dat museum gelijktijdig met de tentoonstelling in de Rijksmuseumtuinen, al haar werk van Dubuffet uit eigen collectie. Jean Dubuffet: The Deep End.
Het geeft ons twee zalen vol met schilderijen, litho's en sculpturen die ons in de eerste zaal laten zien zien hoe Dubuffet juist weer keek: steeds minder de blik naar buiten naar de verte en steeds meer naar beneden. Figuren worden plat afgebeeld, in een dikke verflaag zoals je ook een tekening in het zand zou maken. Horizonnen gaan hoger of verdwijnen helemaal. Een nieuw perspectief om de wereld vanuit te bekijken.
|
In de tweede zaal later werk dat meer richting de sculpturen in de rijksmuseumtuinen gaat. Werk dat eerst moeilijk werd ontvangen maar dat oud-directeur Edy de Wilde (destijds bij verwerving van de stukken) juist fascineerde. Rauwe kunst, met de intentie om de kijker te verwarren en buiten het aangeleerde te laten denken. Precies zoals kinderen dat doen, kijken vanuit wat je ziet in plaats van wat je weet. Laat de denkpatronen los en spring in het diepe, the deep end.
De kleine tentoonstelling levert een 'wirwar van zwarte lijnen en kleuraccenten, een verwarrende illusie van holtes en uitstulpingen' op. Best veel. Maar ook enorm aansprekend. Want willen we niet allemaal terug naar de bron en ons ontdoen van decorum?
|
Dus mocht je aan het einde van de dag het Museumplein weer passeren en mocht je dan nog tijd én puf over hebben, stap dan ook hier naar binnen. Met een museumjaarkaart of Rembrandtpas loop je zo door. Geen rij, geen kassa, even een flitsbezoekje. Deze met zorg samengestelde tentoonstelling verdient dat.
Maar om weer te eindigen met waar ik mee begon: koffie en kunst. Twee ingrediënten die de groene buitenzaal van het Rijksmuseum tot mijn favoriete pitstop op een mooie zomerochtend maken.
Met koffie en kunst, buiten aan de (werk)dag beginnen. 'Dat zouden meer mensen moeten doen.'
***
Dubuffet in de Rijksmuseumtuinen, 1 juli t/m 1 oktober 2017. Vrij toegankelijk, dagelijks van 9 tot 18 uur. (Met in de zomervakantie elke middag gratis familieworkshops in de tuinen waarbij je in Dubuffet-stijl een eigen sculptuur mag maken.)
Jean Dubuffet - The Deep End, 1 juli 2017 t/m 7 januari 2018, in het Stedelijk Museum Amsterdam. Dagelijks van 10 tot 18 uur, vrijdags tot 22 uur.
Gelijktijdig met deze tentoonstellingen toont het Outsider Art Museum in de Hermitage aan de Amstel De Lijst van Dubuffet I Meesterwerken uit de Prinzhorn Collectie, een collectie welke Dubuffet zag als een voorloper van zijn eigen collectie l'Art Brut. T/m 24 september 2017. Meer info zie hier.
En een eervolle vermelding voor degene die raadt van welke werken onderstaande afbeeldingen detailfoto's zijn:
Jean Dubuffet - The Deep End, 1 juli 2017 t/m 7 januari 2018, in het Stedelijk Museum Amsterdam. Dagelijks van 10 tot 18 uur, vrijdags tot 22 uur.
Gelijktijdig met deze tentoonstellingen toont het Outsider Art Museum in de Hermitage aan de Amstel De Lijst van Dubuffet I Meesterwerken uit de Prinzhorn Collectie, een collectie welke Dubuffet zag als een voorloper van zijn eigen collectie l'Art Brut. T/m 24 september 2017. Meer info zie hier.
En een eervolle vermelding voor degene die raadt van welke werken onderstaande afbeeldingen detailfoto's zijn: