Ader heeft dat werk bedoeld als een trilogie; het eerste deel bestaat uit een reeks foto’s van een nachtelijke speurtocht van Ader met zaklamp door Los Angeles (met een tentoonstelling daarvan in LA, begeleid door een studentenkoor dat zeemansliederen zong). De trilogie zou worden voltooid met een tweede fotoreeks In search of the miraculous, Amsterdam en “een romantische en avontuurlijke tocht in een heel klein bootje over de wateren der atlantische oceaan” (met tentoonstelling in het Groninger Museum van de reisdocumentatie daarvan).  Ader heeft het niet gered; met bootje en al is hij ergens op de oceaan verdwenen. In search of the miraculous is een onvoltooid werk.  
 
Ik ga hier geen duiding geven aan Aders werk en veel voorkomende thema’s in dat werk. Dat is door anderen veel en goed gedaan. Ik wil het hier ook niet hebben over zijn tragische einde. Daar kan van alles over worden gezegd maar er vanuit gaande dat Ader zijn vermissing niet heeft geënsceneerd als onderdeel van een nog groter kunstwerk, kan hij heel goed zonder die nadruk op zijn levenseinde. Aders werk staat op zich.  
 
Ik wil iets anders laten zien. Het gedicht dat van Aders moeder (dominee en schrijfster) schreef toen zijn vernam over de vermissing van haar zoon. Dit gaat niet over kunst of kunstenaarschap. Dit gaat over een moeder die weet dat ze haar zoon heeft verloren. Ik lees dit gedicht in de tentoonstellingscatalogus en het raakt mij. Als moeder, als zus en als mens. En heel wrang raakt het de actualiteit. Veel mensen zijn op drift. Helaas velen letterlijk.
 
From the deep waters of sleep
 
From the deep waters of sleep I wake up to consciousness.
In the distance I hear a train rumbling in the early morning.
It is going East and passes the border. Then it will stop.  
 
I feel my heart beating too. It will go on beating for some time.
Then it will stop.
I wonder if the little heart that has beaten with mine, has stopped.
When he passed the border of birth, I laid him at my breast,
Rocked him in my arms.
He was very small then.
 
A white body of a man, rocked in the arms of the waves,
Is very small too.
What are we in the infinity of ocean and sky?
A small baby at the breast of eternity.  
 
Have you ever heard of hapiness
Springing from a deep well of sorrow?
Of love, springing from pain and despondency, agony and death?
Such is mine.
 
 
Tentoonstellingscatalogus Bas Jan Ader. Please dont leave me, (red. Rein Wolfs). Museum Boijmans Van Beuningen, Rotterdam 2006.  
 
Ger van Elk & Bas Jan Ader. In search of…  In Grimm Gallery, Frans Halsstraat 26 Amsterdam. 28 augustus – 3 oktober 2015