Kunstkwesties
  • home
  • over
  • blog
  • beeld
  • contact

Je gaat er naar binnen met één..

4/10/2016

 
.. en komt weer naar buiten met tien.
In de Hermitage Amsterdam is sinds kort ook het Outsider Art Museum gevestigd (OAM). Dit museum biedt een platform voor kunstenaars die - heel kort gezegd - door verschillende omstandigheden buiten het zicht van de reguliere kunstcircuits vallen. Die bijvoorbeeld een verstandelijke beperking hebben of in een instelling verblijven. En die meestal geen academische achtergrond hebben. Kunst van outsiders, van buitenstaanders.
Maar ja, het is allemaal wel verwarrend. Want wanneer is iets nu outsider art en wanneer niet? Wanneer valt een werk onder outsider art en wanneer bijvoorbeeld onder volkskunst, amateurkunst of 'gewone' kunst? Iemand kan heel mooi werk maken, self taught en buiten het zicht van de reguliere circuits. Zonder zich iets aan te trekken van de buitenwereld of de kunsthistorische canon. Maar verder zit die persoon niet in een instelling en heeft hij ook niet een andere specifieke zorg nodig. Een gezonde zonderling in het bos. Dat bestaat. Hmm, hoe classificeren we dat?  Als art? En als het eenmaal art is, dan kan dat woord 'outsider' er toch gewoon van af?
Dat classificeren is een lastige. We hebben een grote behoefte aan een raamwerk waarin we van alles kunnen ordenen. In de kunst is dat niet anders en maken we graag indelingen naar -ismen en andere stromingen. Dat is natuurlijk ook wel fijn, het geeft duiding en richting in het grote woud. Maar soms wringt het ook, zoals nu het geval is. Om te omschrijven waarin outsider art zich onderscheidt van gewone kunst wordt de eerste vaak afgezet tegen de tweede. En dat zit niet lekker: want waar de eerste iets wel is, ligt de implicatie dat de tweede dat dan dus juist niet is.
Als outsider art bijvoorbeeld authentiek en tegendraads is, is 'gewone' kunst dat dan niet? Of waar outsider art kunstenaars 'zich niets aantrekken van de conventies in de kunsten' (citaat uit zaaltekst in de tentoonstellingszaal), zouden 'gewone' kunstenaars dat wel doen? En als we dat verkeerd veronderstellen, waar blijft dan de noodzaak van het onderscheid? Wederom, dan kan dat woord 'outsider' er toch gewoon van af?
Foto
Shoichi Koga, 2006. Figuur van krantenpapier en tape.
Ook niet makkelijk in deze tentoonstelling in de Hermitage is het volgende: Waar omschrijvingen en definities van outsider art vaak verstandelijke beperkingen of verslavingen als kenmerk noemen, vraagt het OAM de bezoeker dit nu juist niet in ogenschouw te nemen. 'Psychiatrische diagnoses of aandoeningen zijn van geen belang bij de beschouwing van Outsider Art. Het gaat niet om de ziekte of de veronderstelde afwijking' (citaat uit zaaltekst).  Maar die beschouwing ervan, kan niet los worden gezien van de classificering die daaraan vooraf is gegaan.  En bij die classificering worden die omstandigheden kennelijk toch meegenomen. Daarnaast doet het denken aan het bord langs de kant van de weg waar op staat 'Niet naar de vliegtuigen aan de linkerzijde kijken' en dat je dat dan dus precies wel doet. Je benadrukt iets wat je juist niet benadrukt wil hebben.
Het onderscheid tussen outsider art en 'gewone' kunst is een construct, nodig om het werk van mensen die anders buiten het voetlicht vallen, aan bod te laten komen. Mooie of interessante dingen die we anders niet te zien krijgen. Maar het is wel een geforceerd construct dat verwarring brengt en veel vragen oproept. Maar, naast het bieden van een platform, zit ook daar misschien wel de winst van dit OAM in de Hermitage. Dat je je juist al deze dingen afvraagt wanneer je de tentoonstelling bezoekt. Je dacht dat je het wist maar het blijkt van niet.
Je gaat er naar binnen met één vraag - is het wat? - en komt weer naar buiten met tien. En dat is soms nodig en precies wat we willen van kunst. Toch?


Willem Kleinstra
4/11/2016 10:59:12 am

Leuk verhaal, ik moet meteen aan Vincent van Gogh denken .
Is hij dan niet gelijk de opper outsider? Als ik even blijf nadenken blijven ook gelijk de namen maar binnenkomen.
Dali..is gelijk ook en goede lijkt mij. Of gelijk de hele cobra beweging.
Hoe hete die man uit het Twiske ook al weer? Anton heyboer. Ik heb ooit eens een boek over hem geprobeerd te lezen maar ben compleet afgehaakt door de weerzin die het opriep. Maar hoe zit het idd met de andere groep? De kunstenaars die volop bekent zijn en het zich kunnen veroorloven om een kopere boog neer te zetten als kunst en daarvoor de hoofdprijs vragen.
Zo'n leuk stukje wat je geschreven hebt en het maakt heel wat gedachten los.


Reageren is niet langer mogelijk.
    Kunstkwesties blog. Over de meest uiteenlopende kunstkwesties.

    Over musea, exposities, literatuur, onderwerpen uit de actualiteit en meer.

    Op de hoogte blijven?
    Volg ons op social media en abonneer je gratis op dit blog
    via e-mail.
    abonneren
    Foto

    Archives

    December 2020
    September 2020
    September 2019
    Oktober 2018
    December 2017
    Oktober 2017
    September 2017
    Juli 2017
    Juni 2017
    Mei 2017
    April 2017
    Maart 2017
    Februari 2017
    Januari 2017
    December 2016
    November 2016
    Oktober 2016
    September 2016
    Juli 2016
    Juni 2016
    Mei 2016
    April 2016
    Maart 2016
    Februari 2016
    Januari 2016
    December 2015
    November 2015
    Oktober 2015
    September 2015

    Categorieën

    Alles
    Algemeen
    Beeldende Kunst
    Exposities
    Filosofie
    Fotografie
    Literatuur
    Opera
    Podiumkunsten

    Auteur

    Saskia Hazelhoff

    RSS-feed

Kunstkwesties © 2021 Privacyverklaring