dan denk je aan...
Denk je aan opera dan denk je aan bijvoorbeeld Wagner, urenlange sessies, de klassieke orkestbak en hoge uithalen, theatrale kostuums en decors? Hoeft niet, want dat is al lang niet meer altijd zo. Zeker, Wagner, Strauss en Verdi worden ook altijd nog uitgevoerd maar daarnaast zijn de afgelopen decennia ook veel nieuwe mogelijkheden verkend en vormen gevonden. Directeur van De Nationale Opera, Pierre Audi is daar in Nederland een grote motor in.
We hebben tegenwoordig mooie stukken van jonge (nog levende!) componisten, met vooruitstrevende dirigenten en regisseurs en waar vooraanstaande kunstenaars meewerken aan de productie. Zo zagen we bijvoorbeeld de opera Laika (Martijn Padding, libretto P.F. Thomése ) waar kunstenaar Aernout Mik de regie, kostuums en enscenering voor zijn rekening nam. Met grote schermen kreeg het publiek verschillende werkelijkheden in verschillende tijden gepresenteerd. Na de pauze wisselde het publiek van stoel waardoor de voorstelling ook letterlijk vanuit wisselend perspectief werd bekeken. Ingenieus en scherp. We zagen Lulu (Alban Berg) waar de Zuid-Afrikaanse kunstenaar William Kentridge de regie had en de enscenering verzorgde. Resulterend in een decor waar een extra filmlaag (animatie) op was geprojecteerd. Knap en intrigerend.
En afgelopen zomer was er bij het Holland Festival een heuse 3D popopera te zien: The End (Keiichiro Shibuya en Hatsune Miku), een opera zonder orkest of menselijke zanger, opgebouwd uit 3D-projecties op verschillende schermen en elektronische muziek. Met de niet in het echt bestaande, holografische animatie Hatsune Miku als hoofdrolspeelster. Snoeihard en bevreemdend maar ook wél weer met alle componenten waar een opera uit is opgebouwd. Muziek, leitmotiv, karakters, libretto etcetera.
|
|
In het Cobra Museum in Amstelveen zijn op dit moment (t/m 16 mei) de decorstukken te zien die Karel Appel 20 jaar geleden in opdracht van Pierre Audi maakte voor de opera's Noach (Guus Janssen) en Die Zauberflöte (Mozart). Appels fantasiedieren, mythologische figuren, kano met palmboom en andere mobiele, verrijdbare stukken zijn natuurlijk oorspronkelijk niet bedoeld als kunstobjecten, gemaakt om te worden tentoongesteld in een museum. Ze zijn van piepschuim en bedoeld om van een afstand te bekijken, dienstbaar aan het stuk dat op het podium wordt opgevoerd. Desalniettemin is het, zoals de artistiek directeur van het museum het in de tentoonstellingstrailer (klik hier) ook zegt, een waar feest, boven op zaal in het museum. Ga er naar toe, dwaal door het decor en neem plaats op de tribune. Je bent zomaar ineens bij en ín de opera.
De Nederlandse Opera viert zijn 50-jarig bestaan met een nieuw festival: het Opera Forward Festival (OFF), waar met nieuw werk en een nieuwe generatie kunstenaars de toekomst van de opera wordt verkend. De blik vooruit, op zoek naar 'new voices, new visions'. Deze eerste editie was van 15 tot 25 maart jl. en zat vol theater, lezingen, debat en optredens. En er werden vier opera's gepresenteerd waaronder twee wereldpremières.
|
Eén van die wereldpremières was de opera Blank out, van Michel van der Aa (gezien op 25 maart). Een opera over een moeder en een zoon die beide 'proberen na een traumatische gebeurtenis hun versplinterde herinneringen weer op te rapen.' Gebaseerd op het werk en leven van de Zuid-Afrikaanse dichteres Ingrid Jonker. Liveactie en live 3D videobeelden smelten samen; Sopraan Miah Persson als moeder, is als enige op podium maar zingt overtuigend samen met het Nederlands Kamerkoor (vooraf opgenomen), met
|
haar eigen 3D projectie(s) én met de 3D projectie van bariton Roderick Williams (als zoon). We zien zelfs een mooie pas de deux van die twee. Beelden vloeien in elkaar over, blaadjes dwarrelen de zaal in, onduidelijk is wat echt is en wat niet. Net als de herinneringen waar moeder en zoon mee worstelen. Met vernieuwende, ingenieuze muziek van traditionele instrumenten, elektronische en zelfbedachte zoals de keien die tegen elkaar aan worden geraspt.
Deze opera, en ook de andere hier genoemde, zijn mooie voorbeelden van hoe grenzen van een genre opgerekt of zelfs doorbroken kunnen worden. Vormen veranderen. En ook hier weer de blik vooruit, kijken wat mogelijk is. Het begint met een idee. Of zoals Van der Aa in een interview zegt: 'Ik bedenk iets, vervolgens gaan een heleboel mensen eerst heel hard lachen, en uiteindelijk blijkt het toch te kunnen. [...] Opera is een elastisch iets.'
De speellijst van Blank out is helaas kort: Alleen dit jaar mei in Rome en ergens volgend jaar in Luzern. De kans is klein dat je dat gaat doen. Maar wel kunnen we je wijzen op The Book of Sand, ook van de hand van deze componist. Met dit stuk, geïnspireerd op de verhalen van Jorge Luis Borges, heeft Van der Aa vorig jaar weer iets nieuws uitgevonden: een digitale interactieve liederencyclus waarbij je zelf tussen verschillende parallel lopende filmlagen kan switchen en daarmee de lijn van het verhaal kan aanpassen. En het mooie is dat je voor dit stuk niet eens de deur uit hoeft. Het is (gratis) te beluisteren via http://thebookofsand.net/ of te downloaden als app in je app-store (iTunes).
Verdiep je in de wereld van de opera. Er is van alles mogelijk. In juni - over een paar maanden al! - staat er bijvoorbeeld een aantal stukken op het programma van het Holland Festival. Dat kan een mooie gelegenheid zijn.
Alles is in beweging. Ook de opera.
***
***
Voor iedereen die zich de opera-terminologie eigen wil maken of voor wie de opera-terminologie wat is weggezakt, klik hier voor een heel handige opera-abc! (Julien Staartjes, http://www.operaforwardfestival.nl)
|
Download hier The Book of Sand:
|